DİLA'NIN ANNESİ FULYA HANIM'DAN MESAJ
Dila, yaklaşık bir yıldır her geçen gün daha da azalan yemek seçenekleriyle sıkıntılı günler yaşatıyordu. 2016 Şubat ayından itibaren Parla ile beraber Dila’nın eğitimine başladık. Her konuda yol almaya başladık fakat yemek konusunda pek başarı gösteremiyordu. Sanırım hem onun hem de bizim hazır olmamız gerekiyormuş. Geçtiğimiz günlerde akşam yemeği öncesi Dila dondurma istedi. Önce hayır dedim. Dila ağlamaya başladı. O anda belki yer diye yaptığım mercimek çorbası geldi aklıma. Yaklaşık 6 aydır hiç çorba yememişti Dila. Tamam dedim, vereceğim dondurma, hemen masaya oturdu dondurmayı beklemeye başladı. Ama ben bu arada dondurmayla beraber bir kase de çorba hazırladım ;) “Dila dondurma istiyor musun?” dedim. Hemen eliyle “VER” diye ifade etti. Ama ben “tabii önce çorbanı içmelisin” dedim. Dila çok yüksek frekansta ve şiddetle ağlamaya başlayıp kendini sandalyede hırpalayıcı hareketler yapmaya başladı. Bu yaklaşık 15 dakika kadar sürdü. Ara ara sakinleşmesiyle beraber tekrar sordum: “Dila dondurma istiyor musun?” Hemen toparlanıyor ve susuyor ben “ama önce çorbanı içmelisin” diyordum. Dila tekrar ağlamaya başlıyordu. Bu durum birkaç kez tekrarladı. Sonunda sandalyeden indi, yanıma yanaştı ve kucağıma gelmek istediğini belirtti, ağlamayı keserse kucağıma alacağımı söyledim ve hemen sustu. Kucağıma gelip çorbayı benim yedirmemi belirtti. Bir solukta tüm kaseyi bitirdi. Tabi biz de babasıyla alkışlar ve tebrikler eşliğinde dondurma ödülünü kendisine verdik .O gün bizim için dönüm noktası oldu. Başlarken kararlı olacağıma söz vermiştim ve eğer çorbayı kabul etmeseydi dondurmayı ona göstererek dökecektim. Bugün 5. Gün ve devam ediyoruz. Bir daha hiç itiraz etmedi. Hatta iki gündür kendisi yemek istiyor. Parla’nın tüm üyelerinin katkıları bizim için çok değerli. Her gün daha da güzel artık…